Δομικό υλικό είναι κάθε προϊόν που παράγεται για να ενσωματωθεί, κατά τρόπο διαρκή, σε δομικά έργα. Για την επιλογή του κατάλληλου δομικού υλικού για ένα τεχνικό έργο χρειάζεται καλή γνώση των ιδιοτήτων των υλικών, όπως και της συμπεριφοράς που θα έχουν αφού ενσωματωθούν στην κατασκευή.
Είδη δομικών υλικών: Ξύλο, Λίθοι (γρανίτες, μάρμαρα, ασβεστόλιθοι), Σκυρόδεµα (χαλίκι, άμμος, τσιμέντο), Τοιχοποιία (τούβλα, κεραμικά τούβλα), Χρώµατα (τα χρώματα αποτελούνται από: συνδετικές ουσίες, διαλύτες, διογκωτικά, πρόσθετα, χρωστικές, στεγανωτικά, στιλβωτικά, αντι-αφρώδη), Βαφές (ακρυλικές βαφές, φυσικά χρώµατα, βραστές βαφές, βαφές alkyd), Πλαστικά υλικά (πολυαιθυλένιο και πολυπροπυλένιο, ασφαλτικά υλικά, EPDM-καουτσούκ ελαστοµερή, πολυουρεθάνη, EPS (διογκωµένη ή διηλασµένη πολυστερίνη), πολυβινυλοχλωρίδιο-PVC, Φορµαλδεΰδη), Μέταλλα (αλουμίνιο, χάλυβας, ψευδάργυρος, μόλυβδος, χαλκός), Γύψος, Γυαλί κ.α.
Οι παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν ένα δομικό υλικό μπορούν να διακριθούν σε:
✓ Φυσικούς και μηχανικούς (θερμότητα, αέρας, νερό, στατικές και δυναμικές φορτίσεις, μόνιμες φορτίσεις κ.α.)
✓ Χημικούς – Οργανικούς (οξειδωτική δράση του αέρα, του νερού και του εδάφους, πιθανή δράση χημικών ενώσεων, δράση βακτηριδίων)
Ενδεικτικά οι χημικές αναλύσεις που πραγματοποιούνται στο εργαστήριο είναι:
✓ Εξασθενές χρώμιο
✓ Leaching test
✓ Κοκκομετρικός προσδιορισμός
✓ Μέταλλα : Ca , Fe , Na , Zn , P , B, K, Mg, Cu , Mn , Se , Mo
✓ Αμέταλλα: H, C, N, P, S, Se, I, Br, Cl, F
Φυσικά – Χημικά χαρακτηριστικά (καθαρότητα). Δεν πρέπει να επηρεάζουν δυσμενώς α) την πήξη β) την σκλήρυνση γ) την αντοχή δ) την σταθερότητα του όγκου και ε) την προστασία του οπλισμού από την διάβρωση. Οι παρακάτω ενώσεις θεωρούνται επιβλαβείς
α) Ενώσεις Θείου (ανυδρίτης γύψος) προκαλεί διόγκωση. Η περιεκτικότητα σε S03 πρέπει να είναι < 1%
β) Ενώσεις Σιδήρου προκαλεί διόγκωση και κηλίδες.
γ) Νιτρικά άλατα και αλογόνα προκαλούν διάβρωση. Η περιεκτικότητα σε Cl πρέπει να είναι < 0,2%.
δ) Ενώσεις του μολύβδου ή του ψευδαργύρου. Προκαλούν επιτάχυνση ή επιβράδυνση με μείωση της αντοχής.
ε) Χλωριούχοι ή φωσφορικές ενώσεις. Επιδρούν στον χρόνο πήξης
στ) Πυριτικοί άργιλοι (ασβεστίου, νατρίου, καλίου).
ζ) Αποσαθρώσιμα συστατικά (αργιλικοί σχιστόλιθοι). Προκαλούν μείωση αντοχής.
η) Οργανικά. Προκαλούν μείωση αντοχής και καθυστέρηση στην πήξη
θ) Γαιάνθρακες ή λιγνίτες. Προκαλούν μείωση αντοχής. Η περιεκτικότητα τους πρέπει να είναι < 1%
ι) Κερατόλιθοι (ε.β. <2,35 ) να μην υπερβαίνουν το 5%.
Στα φυσικά αδρανή από θάλασσα η περιεκτικότητα σε άνυδρο χλωριούχο ασβέστιο πρέπει να είναι <1% του βάρους του τσιμέντου. Επίσης η δυνατότητα βλαπτικότητας των αδρανών κατά την αλκαλοπυριτική αντίδραση (με χημική μέθοδο ή με πρίσματα) πρέπει να εξετάζεται πριν τη χρήση τους στο σκυρόδεμα.
Επίσης οι προδιαγραφές συνιστούν να αποφεύγονται πετρώματα με συστατικά που περιέχουν:
Οπάλιο, ανδεσίτη, ρυόλιθο και δολομίτες γιατί προκαλούν διόγκωση και ζεόλιθους λόγω αντίδρασης με τα αλκάλια του τσιμέντου.
Για τον προσδιορισμό των παραπάνω απαιτούνται εργαστηριακοί έλεγχοι (χημική ανάλυση, ορυκτολογική και πετρογραφική εξέταση).
Επίσης απαιτείται το ποσοστό των εύθρυπτων και μαλακών κόκκων να μην υπερβαίνει το 3% και οι σβώλοι αργίλου σε ποσοστό 0,25%.
